۱+۱ به هم زن = ۲ بهم زن = دو بهم زن
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است...۱+۱ به هم زن = ۲ بهم زن = دو بهم زن
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است...چند تا نصیحت خواهرانه
بهترین دوست اون دوستیه که بتونی باهاش روی یه سکو ساکت بشینی و
چیزی نگی و وقتی ازش دور میشی حس کنی بهترین گفت و گوی عمرت و
داشتی.
ما واقعاً تا چیزی رو از دست ندیم قدرش و نمیدونیم ولی در عین حال تا
وقتی که چیزی رو دوباره بدست نیاریم نمیدونیم چی رو از دست دادیم.
اینکه تمام عشقت رو به کسی بدی تضمینی بر این نیست که اون هم همین کار
و بکنه پس انتظار عشق متقابل نداشته باش فقط منتظر باش تا اینکه عشق آروم
تو قلبش رشد کنه و اگه اینطور نشد خوشحال باش که توی دل تو رشد
کرده.
در عرض یک دقیقه میشه یک نفر رو خرد کرد در یک ساعت میشه یکی رو
دوست داشت و در یک روز میشه عاشق شد ولی یک عمر طول میکشه تا کسی
رو فراموش کنی.
دنبال نگاه ها نرو چون میتونن گولت بزنن، دنبال دارایی نرو چون کم کم افول
میکنه، دنبال کسی باش که باعث بشه لبخند بزنی چون فقط با یک لبخند میشه
یه روز تیره رو روشن کرد، کسی رو پیدا کن که تورور شادکنه.
دقایقی تو زندگی هستن که دلت برای کسی اونقدر تنگ میشه که میخوای
اونو از یادت بکشی بیرون و توی دنیای واقعی بقلش کنی.
رؤیایی رو ببین که که میخوای، جایی برو که دوست داری، چیزی باش که
میخوای باشی چون فقط یه جون داری و یک شانس برای اینکه هرچی دوست
داری انجام بدی.
آرزو میکنم به اندازه کافی شاد باشی تا خوش باشی، به اندازه کافی
بکوشی تا قوی باشی،
به اندازه کافی اندوه داشته باشی تا یک انسان یاقی بمونی و به اندازه کافی
امید تا خوشحال بمونی.
همیشه خودتو جای دیگران بذار اگر حس میکنی چیزی ناراحتت میکنه
احتمالا دیگران رو هم آزار میده.
شادترین افراد لزوماً بهترین چیز ها رو ندارن اونا فقط از اونچه تو راهشون
هست بهترین استفاده رو میبرن.
شادی برای اونایی که گریه میکنن و یا صدمه میبینن زنده است برای اونایی
که دنبالش میگردن و اونایی که امتحانش کردن. چون فقط اینها هستن که
اهمیت دیگران رو تو زندگیشون میفهمن.
عشق با یک لبخند شروع میشه با یک بوسه رشد می کنه و با اشک تموم
میشه. روشنترین آینده همیشه روی گذشته فراموش شده شکل می گیره.
نمیشه تا وقتی که دردها و رنج ها رو دور نریختی توی زندگی به درستی
پیش بری.
وقتی به دنیا اومدی تو تنها کسی بودی که گریه میکردی و بقیه می‌خندیدند
سعی کن یه جوری زندگی کنی که وقتی رفتی تنها تو بخندی و بقیه گریه
کنن.
در این خانه غریبم
بگردین بگردین، در این خانه بگردین
در این خانه غریبم ، غریبم
غریبانه بگردین غریبانه بگردین
یکی مرغ چمن بود که جفت دل من بود
جهان لانه او نیز پی لانه بگردین
پی لانه بگردین
نسیم نفس او به من خواه چه خواه بود
همین جا همین جا
همه خانه بگردیم
چه شیرین و چه خوش بو
کجا کجا هــــــــــم ره او
چه شیرین و چه خوش بو
کجا کجا هــــــــــم ره او
پی آن گل خوشبو پی آن گل خوشبو
چو پروانه بگردیم
پی آن گل خوشبو چو پروانه بگردیم
چو پروانه بگردیم
سفرنامه
می میرم برات
نمی دونستی می میرم بی تو بدون چشات
رفتی از برم
آرزومه که نمی دونستی که من می میرم برات
عاشقم هنوز
اگه میری از اینجا تک وتنها تا یه شهر دور
بروکه رفتن بدون ما می رسه به یه دنیا نور
سفرت بخیر
برو گر شکستی ز من میتونی دوباره بساز
از دلی شکسته نا امید و خسته تو باز غروب
آ‌رزوم بشی
سلام به همه دوستای گل
چند وقتی بود نبودم جاتون خالی با یکی از دوستام رفته بودم سفر
با اینکه سفر کوتاه و به ظاهر پوچی بود اما برای من عمق زیادی داشت چون با تموم شدن این سفر باید خودمو آماده می کردم برای مواجه شدن با یه سری مشکلات هر چند که امروز که دارم اینا رو مینویسم یه هفته ای ازاین موضوعات گذشته وهمه چی تموم شده امااین موضوع به درد تجربه هم نمیخورد
ببخشید که نمیتونم بیشتر از این براتون توضیح بدم ولی به خواهشی از همتون دارم اینکه وقتی میدونید عاقبت کاری که دارید شروع میکنید خوب نیست پس خودتونو اذیت نکنید اصلا شروعش نکنید
من تو این ماجرا داغون شدم
از خودت شروع کن
چند روز پیش رفته بودم دفتر بابا بزرگ گرام، یه تابلو تو اتاقش جیق میزد
که تورو خدا به من توجه کنید، بابایی وقتی دید به تابلو نگاه میکنم خندید و
گفت پاشو بخونش حوصله
خوندن و نداشتم ولی نخواستم
حرفشو زمین بندازم پاشدم و اونو خوندم :
از خودت شروع کن
این نوشته در کنار قبر یک اسقف در محله ای در شهر لندن به چشم می‌خورد
در زمان جوانی تصور مرا چنین محدود نبود بنابراین در رؤیای تغییر دادن دنیا بودم
همانطور که رشد کردم و عاقلتر شدم فهمیدم دنیا را نمی توانم تغییر دهم پس دایره دیدم را محدودتر کردم
تا جایی که تصمیم گرفتم کشورم را تغییر
دهم اما این کار هم غیر ممکن بود در حالی که به سالهای کهولت نزدیک تر
شدم در تلاشی مأیوسانه به این نتیجه رسیدم که خانواده ام را تغییر دهم کسانی که از همه به من
نزدیکترند
اما دریغ و صد دریغ که اینجا هم ناموفق بودم.
اکنون که در بستر مرگ افتاده ام و تازه فهمیدم اگر از ابتدا فقط خودم را تغییر داده بودم می توانستم
الگویی برای تغییر اعضای خانواده ام باشم چه بسا با تلقین و تشوین آنها قادر بودم کشورم را عوض کنم
چه کسی میداند
شاید هم می توانستم دنیا را تغییر دهم.
ببینم اگه یکی اونقدر خودشو تو خودش غرق کرده بود که نشه وارد درونش شد چی ؟؟؟؟؟
اینو که خوندم یاد خودم افتادم یه مدتی بود تصمیم گرفته بودم تفکر مامان و بابامو عوض کنم .
من با این مطلب کاملا ًموافقم اما اگه کسی بخواد تغییر کنه و به دیگران اجازه نده تا کمکش کنن تکلیف چیه ؟
اما نشد ،فقط تونستم با حرف زدن و توضیح دادن راضیشون کنم که در مورد بعضی مسائل سکوت کنن یا حداقل کمتر روش سوزن بذارن.
یاد حرف محسن (شوهر خواهرم) افتادم که همیشه میگه هیچ وقت نمیشه آدما رو عوض کرد اما من میگم هر کس اگه خودش بخواد میتونه عوض بشه
تو این فکرا بودم که بابایی اومد و گفت به جایی نمی‌رسی خیلی ها اومدن اینجا و این متن
و خوندن و همونجا که تو ایستادی، ایستادن و فکر کردن و به جایی نرسیدن اون موقع بود که تازه معنی خنده‌اشو فهمیدم.
کاش....
نشانی از تو ندارم ...
اما نشانی ام را برای تو مینویسم
در عصرهای انتظار
در حوالی بی کسی قدم بگذار
خیابان غربت را پیدا کن
وارد کوچه پس کوچه های تنهایی شو ...
کلبه ی غریبی ام را پیدا کن
کنار بید مجنون خزان زده
کنار مرداب آرزوهای رنگی ام ..
در کلبه را باز کن ...
به سراغ بغض خیس پنجره برو
حریر غمش را کنار بزن
مرا خواهی دید
با بغضی کویری
که غرق عصاره انتظار است
پشت دیوار دردهایم
کاش....
حرف های ما هنوز ناتمام...
تا نگاه می کنی: وقت رفتن است
باز همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظه عزیمت تو ناگزیر می شود.
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی!
ناگهان چقدر زود دیر می شود
پروانه
روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد
شخصی نشست و ساعتها تقلای پروانه برای بیرون آمدن ار سوراخ کوچک پیله را تماشا کرد
آن گاه تقلای پروانه متوقف شد و به نظر رسید که خسته شده
و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد.
آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند و با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد
پروانه به راحتی از پیله خارج شد، اما جثه اش ضعیف و بالهایش پروکیده بودند
آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد
او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحکم شود و از جثۀ او محافظت کند
! اما چنین نشد
در واقع پروانه ناچار شد همۀ عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست با بالهایش پرواز کند
آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را
خدا برای پروانه قرار داده بود، تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود
و پس از خروج از پیله به او امکان پرواز دهد
گاهی اوقات در زندگی فقط به تقلا نیاز داریم
اگر خداوند مقرر می کرد بدون هیچ مشگلی زندگی کنیم، فلج می شدیم
به اندازۀ کافی قوی نمی شدیم و هرگز نمی توانستیم پرواز کنیم
من نیرو خواستم و خداوند مشگلاتی سر راهم قرار داد، تا قوی شوم
من دانش خواستم و خداوند مسائلی برای حل کردن به من داد
من سعادت و ترقی خواستم و خداوند به من قدرت تفکر و زور بازو داد تا کار کنم
من شهامت خواستم و خداوند موانعی سر راهم قرار داد، تا آنها را از میان بردارم
من انگیزه خواستم و خداوند کسانی را به من نشان داد که نیازمند کمک بودند
من محبت خواستم و خداوند به من فرصت داد تا به دیگران محبت کنم
... من به آنچه خواستم نرسیدم
اما
آنچه نیاز داشتم، به من داده شد
نترس، با مشکلات مبارزه کن و بدان که می توانی بر آنها غلبه کنی
محرم
دل دریا، دل بابا، دل طوفانی ابرا، چششون به چشم ماهه کنار تربت زهرا
دل بابا
فاتح جدال خیبر
اونی که مرد نبرده
تیغ ابروش ذوالفقاره
صاحب دستمال زرده
حالا روی خاک حسرت
همنشین غم و درده
دست به زانوهاش گرفته
غم فاطمه چه کرده
شب بارون
شب هجرون
شده دل بی سرو سامون
دل آسمون گرفته
در شب شام غریبون
شب بارون
دل دریا
دل بابا
دل طوفانی ابرا
چششون به چشم ماهه
کنار تربت زهرا
دل بابا
روی شونه‌های بابا جای لکه های خونه
تابوت مادر ما رو برده تا بقیع برده شبونه
باورم نمیشه مادر
به لحد بگیره خونه
الهی داداش حسینم همیشه پیشم بمونه
در و دیوار
خونه مسمار
روح مارو میده آزار
گریمون بی اختیاره
دل گرفت ازغم دلدار
در و دیوار
دل بابا
روح ما رو میده آزار
گریمون بی اختیاره
دل گرفت از غم دلدار
دل دریا
دل بابا
دل طوفانی ابرا
چششون به چشم ماهه
کنار تربت زهرا
دل بابا
توی این یکی دو ماهه
همیشه برام سئواله
که چرا بستر مادر
شده بود یه باغ لاله
توی این روزای آخر
زیر لب می‌گفت با ناله
اون چیزی که مونده از من
یه خیاله
بارون
انگشتان نرم و پر طراوت باران که به شیشه پنجره اتاق می‌خورد از آن حالت خلسه بیرون می‌آیم پشت پنجره می ایستم و به خونرنگ پهنه آسمان و اشکهای ناب که با سخاوتی وصف ناشدنی بر گرده زمین می‌ریزد چشم می‌دوزم دستم را ستون چانه کرده و به رازهایی می اندیشم که شب پرده‌دار آن است رازهایی که شیطنت‌های من لایه ای به روی آن کشیده تا احدی از آن بویی نبرد.
همه رادوست می‌دارم
همه را
همه را دوست می‌دارم
هم او را که ما را می‌بیند و انگار که نمی بیند
هم او را که تنها به نامی از او دلخوشیم
هم او را که خداحافظ ما را می شنود و نمی شنود بالا می رود
هم او را که سلام ما را شانه می‌اندازد بالا
هم او را که می‌گفت با هم باشید
که گفت: باتو با هم و با اوییم
حتی هم او
گرچه می‌دانستیم که با خود خود هم نیست
چه رسد با من من
او را هم از صمیم دل دوست دارم
چرا که خاطره های قشنگ و زخمی این دل نامراد با او همه بسر شد
همه را دوست می‌دارم
حتی پاره های تنم را که خطاها و پریشانی های مرا در می‌گذرند و می‌بخشند
محض رضای گلی که بو و عطر و لحن قشنگ مریم دارد
همه را دوست داشته باشیم