بارون

انگشتان نرم و پر طراوت باران که به شیشه پنجره اتاق می‌خورد از آن حالت خلسه بیرون می‌آیم پشت پنجره می ایستم و به خونرنگ پهنه آسمان و اشکهای ناب که با سخاوتی وصف ناشدنی بر گرده زمین می‌ریزد چشم می‌دوزم دستم را ستون چانه کرده و به رازهایی می اندیشم که شب پرده‌دار آن است رازهایی که شیطنت‌های من لایه ای به روی آن کشیده تا احدی از آن بویی نبرد.