چند روزیه یه موضوعی فکرمو عجیب مشغول کرده
داستان اینه که امسال خیلیایی که برای حج عمره از چند سال قبل ثبت نام کرده بودن تو این چند ماه به خونه خدا مشرف شدن
اتفاقن منم جزو این ادما بودم ولی وقتی بهمون اعلام کردن که باید بریم برای انجام کارها و ثبت نام تو کاروان. از خودم بدم اومدُ خب من هنوز آمادگی رفتنو ندارم
هنوز آدم خوبی نشدم
هنوز نمیتونم جلوی زبونمو نگاهمو نفسمو و اون چیزایی که باعث گناه میشه بگیرم
پس نمیتونم برم
آماده شدن برای رفتن به خونه خدا فقط با یه ثبت نام تو کاروان و خرید لباس احرام و دو سه تا واکسن زدن نیس
اول باید دلتو صاف کنی خودتو درست کنی بعد بری
خیلی جالبه
خیلی از آدمایی که رفتن تا قبل از اینکه بیان خداحافظی کنن همچنان به کارای بدشون ادامه میدادنن
بابا جان تو داری میری خونه خدا حداقل دلتو از چند روز قبل آماده کن نه اینکه یهو دیقه نود بیا خداحافظی کنو بگو حلالم کنید
والا خیلی این کار رو می خواد
به همین راحتی
هر غلطی خواستی کردی
بعد با یه حلالم کنید خلاص
هر چی خواستی دل شکوندی
خیلی ببخشیدا ولی مرض ریختی حالا با یه جمله حلالم کنید تموم شد
همین!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
باشه می بخشیم ولی به شرطی که وقتی برگشتی آدم شده باشی نه اینکه روز ازنو و ...
جالب تر از اون اینه که رفتن خونه خدا و اومدن نمازشم نمیخونن
این یکی دیگه آخرشه
اگه قراره منم اینجوری باشم ترجیح میدم حالا حالاها نرم
زندگی معمای پیچیده ایست که حل آن به زمان محتاج است
وقتی احساس می کنی با خوشبختی چندان فاصله ای نداری سایه های شک و تردید برروی احساسات سایه می افکند و دریای وجودت را دچار طغیان می کند
هوای قشنگیه
اما چه سود که مردم اونقدر گرفتارن که حتی نمی بیننش
کاش میشد کنار هم بود و لذت برد
نفس کشید و ذخیره کرد