سفرنامه

                        

می میرم برات

نمی دونستی می میرم بی تو بدون چشات

رفتی از برم

تو نمی دونستی که دلم بسته به سازصدات

آرزومه که نمی دونستی که من می میرم برات

عاشقم هنوز

نمی خواستی که بمونی و  بسوزی  به سازه دلم

گفتی من میرم

نمی خواستی بری تا فرداها گل خوشگلم

برو راهی نیست تا فرداها از آب و گلم

سفرت به خیر

اگه میری از اینجا تک وتنها تا یه شهر دور

بروکه رفتن بدون ما می رسه به یه دنیا نور

سفرت بخیر

برو گر شکستی ز من میتونی دوباره بساز

از دلی شکسته نا امید و خسته تو باز  غروب

نمی خوام بیای

نمی خوام میون تاریکی من تو حروم بشی

نمی خوام ازت

نمی خوام مثل یه شمع بسوزی برام تا تموم بشی

برو تا بزرگی می خوام فقط  آ‌رزوم بشی

                                                   آ‌رزوم بشی

سلام به همه دوستای گل

چند وقتی بود نبودم جاتون خالی با یکی از دوستام رفته بودم سفر

 با اینکه سفر کوتاه و  به ظاهر پوچی بود اما برای من عمق زیادی داشت چون با تموم شدن این سفر باید خودمو آماده می کردم برای مواجه شدن با یه سری مشکلات هر چند که امروز که دارم اینا رو مینویسم یه هفته ای ازاین موضوعات گذشته وهمه چی تموم شده امااین موضوع به درد تجربه هم نمیخورد

ببخشید که نمیتونم بیشتر از این براتون توضیح بدم ولی به خواهشی از همتون دارم اینکه وقتی میدونید عاقبت کاری که دارید شروع میکنید خوب نیست پس خودتونو اذیت نکنید اصلا شروعش نکنید

من تو این ماجرا داغون شدم